Νέα τιμωρία του σοσιαλιστή Μαρία Χεσούς Μοντέρο στους Ανδαλουσιανούς, αυτή τη φορά ακόμη πιο σοβαρή αν είναι δυνατόν γιατί επηρεάζει όσους λαμβάνουν λιγότερα εισοδήματα.
La αύξηση του κατώτατου διεπαγγελματικού μισθού (SMI), που παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση του Pedro Sánchez ως προκαταβολή για εργαζόμενους με χαμηλότερα εισοδήματα, θα γίνει φορολογική παγίδα για τους σχεδόν 500.000 Ανδαλουσιανούς που κερδίζουν αυτόν τον μισθό. Από εδώ και πέρα χιλιάδες εργαζόμενοι που μέχρι τώρα απαλλάσσονταν από την καταβολή φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων το εισόδημά τους θα μειωθεί με επιβλήθηκε φορολογία από το Υπουργείο Οικονομικών, υπό τη διεύθυνση της Ανδαλουσιανής σοσιαλίστριας María Jesús Montero.
El αύξηση της SMI στα 1.184 ευρώ μηνιαίως σε 14 πληρωμές, φτάνοντας συνολικά τις 16.576 μικτά ευρώ ετησίως, Επηρεάζει περίπου 450.000 εργαζόμενους στην Ανδαλουσία, ένα μεγάλο μέρος των οποίων μέχρι τώρα απαλλάσσονταν από την υποβολή δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων, πλέον θα αναγκαστούν να το κάνουν.
Η επιβολή αυτή θα σημαίνει α παρακράτηση περίπου 350 ευρώ ετησίως, που μεταφράζεται σε α μείωση άνω των 20 ευρώ το μήνα στις μισθοδοσίες τους. Ως αποτέλεσμα, ο καθαρός μισθός των εργαζομένων αυτών θα είναι 16.230 ευρώ ετησίως, αριθμός σημαντικά χαμηλότερος από αυτόν που ανακοίνωσε η κεντρική Εκτελεστική.
Η φορολογική τιμωρία του Montero πλήττει την Ανδαλουσία και τις γυναίκες
Ο αντίκτυπος των νέων φορολογικών κριτηρίων θα είναι ιδιαίτερα σοβαρός στην Ανδαλουσία, όπου συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός επηρεαζόμενων εργαζομένων. Συνολικά, το Το Υπουργείο Οικονομικών θα τσεπώσει ένα καλό μέρος από τα 300 εκατ. ευρώ στην κοινότητα που προέρχονται από αυτούς τους νέους συνεισφέροντες, καθώς είναι η κοινότητα με τους περισσότερους αποδέκτες που είναι, παραδόξως, οι οι πιο ευάλωτοι εργαζόμενοι.
Επιπλέον, το μέτρο θα έχει άνιση επίδραση με βάση το φύλο, καθώς, σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας της κεντρικής κυβέρνησης, Το 60% των προσβεβλημένων είναι γυναίκες. Ένα ποσοστό που δείχνει πώς ο αντίκτυπος του νέου δημοσιονομικού χτυπήματος πλήττει τους σκληρούς εργαζόμενους με λιγότερους πόρους κατά των λόγων περί ισότητας ότι η Sánchez Executive είναι πρωταθλητές.
Ένα πλήγμα χωρίς προηγούμενο για τους πιο ευάλωτους εργαζόμενους
Η κυβέρνηση της Ανδαλουσίας κατήγγειλε αυτό που θεωρεί α ληστεία στην πίσω πόρτα διαπράττονται σε βάρος εργαζομένων με χαμηλότερο εισόδημα. Ο Υπουργός Οικονομικών και εκπρόσωπος της εκτελεστικής εξουσίας, Carolina España, χαρακτήρισε την απόφαση ως «το πιο αντικοινωνικό μέτρο» που έλαβε η κυβέρνηση Sánchez, επισημαίνοντας ότι «τιμωρεί τους πιο ευάλωτους σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής αβεβαιότητας».
Το μέτρο έχει προκαλέσει μεγάλη διαμάχη σε εθνικό επίπεδο και έχει προκαλέσει σύγκρουση μεταξύ των εταίρων της κεντρικής κυβέρνησης, με το υπουργείο Εργασίας της Yolanda Díaz να απέχει από την απόφαση του Montero. Μάλιστα, το Λαϊκό Κόμμα παρουσίασε ένα νομοσχέδιο στο Κογκρέσο και τη Γερουσία για να αποτρέψει το SMI από το να υπόκειται σε παρακρατήσεις φόρων, με στόχο να αποτρέψει αυτό που ο πρόεδρός του, Alberto Núñez Feijóo, έχει ορίσει ως «ένα άδικο χτύπημα εναντίον αυτών που έχουν τα λιγότερα».
Ανδαλουσία, η κοινότητα που τιμωρείται περισσότερο από τις πολιτικές του Montero
El Η επιστροφή του Montero Η πολιτική της Ανδαλουσίας ως γενική γραμματέας του PSOE-A και η πρόθεσή της να ανακτήσει την αυτόνομη κυβέρνηση έχουν βάλει στο επίκεντρο κάθε απόφασή της. Ενώ το Υπουργείο Οικονομικών εγκρίνει μια άνιση κατανομή του τραπεζικού φόρου που βλάπτει την Ανδαλουσία Με 76 εκατομμύρια λιγότερα από άλλες κοινότητες, η δημοσιονομική πολιτική του Montero συνεχίζει να στοχεύει τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, απομακρύνοντας τον λόγο κοινωνικής δικαιοσύνης που διακηρύσσει ο ανδαλουσιανός σοσιαλισμός.
Με αυτό το μέτρο, η κυβέρνηση Sánchez αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είναι Η οικονομική πολιτική βασίζεται στην αυξανόμενη δημοσιονομική πίεση στους εργαζόμενους, χωρίς να συνοδεύεται η αύξηση της ΣΜΥ με δίκαιη αναπροσαρμογή του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων.
Αντί να βοηθούν αυτούς που έχουν λιγότερα, αναγκάζονται να πληρώνουν περισσότερους φόρους, παγιώνοντας ένα δημοσιονομικό μοντέλο που μακριά από το να είναι προοδευτικό, γίνεται βάρος για τις πιο αδύναμες οικονομίες.
